Aanpassing wet wapens en munitie

Het zou een 'open deur' moeten zijn, maar is dat helaas niet. De invloed vanuit de uitvoerende macht (politie) op de wetgevende macht is in de wapenwetgeving fors uit de hand gelopen. De invloed van de politie op de wetgeving is zodanig groot dat de wensen bij de uitvoering van de regelgeving als uitgangspunt wordt genomen. Het gemak voor de politie gaat ten koste van de houdbaarheid van de regelgeving en van de rechtsbescherming van de burger. Dat kan nooit de intentie van de wetgever zijn. Bij de aanpassing van de Wet wapens en munitie zou de scheiding van de machten weer moeten worden hersteld om de wetgeving weer in balans te krijgen. Het is immers de wetgever die de regels behoort te geven en niet de politie.

De procedure

Een ander belangrijk punt is dat de bestaande procedure bij het weigeren of intrekken van verloven en jachtakten voorziet in administratief beroep bij de Minister van Justitie en Veiligheid. Dit blijkt in de praktijk helaas een 'wassen neus' te zijn omdat de er van serieuze rechtsbescherming van de jagende of sportschietende burger geen sprake is. De Minister dekt altijd de besluiten van de Korpschef. In plaats van administraief beroep is een 'gewone' bezwaarschriftprocedure te verkiezen, waarbij een onafhankelijke bezwaarschriftencommissie het bestuursorgaan van advies dient.

De doorlooptijd van de procedure zou korter moeten zijn, omdat in de bestaande procedure enorme vertraging optreedt doordat het administratief beroep volgens de wet uiterlijk 22 weken na het weigerings- of intrekkingsbesluit moet worden genomen. Maar er mag 1 x worden verdaagd met 10 weken. De standaard praktijk is dat in alle gevallen, zelfs de meest simpele, de beslissing op het administratief beroep altijd wordt verdaagd. Verlofhouders en jachtaktehouders hebben daardoor rekening te houden met een behandelingstermijn van 32 (!) weken en pas daarna is de gang naar de onafhankelijke bestuursrechter mogelijk. Dat moet efficienter kunnen. Overigens zit hier nog een ander aspect aan. De verplichte bewaring van wapens en munitie tijdens de periode dat de procedure loopt, dus tijdens de 32 weken. De burger wordt op kosten gejaagd omdat de kosten van de bewaring (deels) voor rekening van de burger komt en dat terwijl er nog geen beslissing op het administratief beroep is genomen. Er staat dus gedurende deze 32 weken niet formeel vast dat de burger een verwijt kan worden gemaakt dat de weigering of intrekking rechtvaardigt. Het is op z'n minst eigenaardig dat gedurende de tijd dat de procedure loopt de kosten van bewaring voor zijn/haar rekening komt!