stelselwijziging jacht en faunabeheer

De regels voor jacht en faunabeheer maken de praktijk van de jacht, het beheer van wildpopulaties en het voorkomen en bestrijden van schade door in het wild levende dieren nagenoeg onmogelijk. Dit is het gevolg van de keuze voor het bestaande derogatie-stelsel. Omdat in beginsel alles door de wet wordt beschermd, op de zwarte rat, de bruine rat, de huismuis en de mol na, is er altijd een vergunning of vrijstelling nodig om de strikte bescherming op te heffen.

Ook het ministerie van LVVN erkent dat we vastlopen en zoekt naar een oplossing voor de giga bureaucratie, de vele rechtszaken die worden aangespannen tegen verleende vergunningen en de totaal uit de hand gelopen kosten. Zelfs de Tweede Kamer heeft deze week besloten dat het onderwerp van de stelselwijziging jacht en faunabeheer niet controversieel is, zodat het zittende kabinet met de stelselwijziging door kan gaan. 

De voor de hand liggende oplossing is dat het derogatie-stelsel moet worden verlaten. Hoe? Door het stelsel te vervangen door een jachtstelsel op basis van het eigendomsrecht en te laten aansluiten bij de Europees-rechtelijke verplichtingen die Nederland heeft. We sluiten dan ook weer aan bij de rest van Europa. De soorten die o.g.v. de Vogelrichtlijn, de Habitatrichtlijn en de Conventie van Bern in Nederland mogen worden bejaagd zouden als 'wild' moeten worden aangemerkt en binnen de ruimte van de Europese verplichtingen kan de jacht goed gereguleerd landelijk worden geopend. Hierdoor komt de verantwoordelijkheid voor de uitoefening van de jacht (inclusief beheer en schadevoorkoming) terug bij de eigenaar/jachtrechthebbende. Realiseert u zich dat ruim 85% van het buitengebied (inclusief 'natuur') particulier eigendom is?

Een keuze voor een jachtstelsel met landelijk geldende regels maakt provinciale bevoegdheden voor derogatie overbodig. Het betekent ook een enorme besparing van de maatschappelijke kosten als de provincies en alle daaraan verbonden organisaties zich niet meer met vergunningverlening en vrijstellingen hoeven te bemoeien. Landelijke regels van opening en sluiting van de jacht maken niet alleen vergunningverlening overbodig, maar scheppen ook duidelijkheid in het woud van onoverzichtelijke provinciale regels, die van provincie tot provincie verschillen.

Ook de rechtspraak kan worden ontlast van de constante stroom van procedures tegen vergunningen en de rechter hoeft geen open normen meer in te vullen als dat binnen het kader van landelijke regels cf. 'Europa' is ingevuld.

Het zou voor de jacht en het faunabeheer mooi zijn als voortvarend van het derogatiesysteem afscheid wordt genomen. De belangen van de landbouw, het natuurbeheer en de jacht worden daarmee gediend.